اطفا حریق

برای جلوگیری از عبور دود از این مناطق، متخصصان درهای ضد حریق، دیوارها و موانع حفره را نصب می کنند. سیستم اعلام و اطفا حریق در برابر حریق نیز با جلوگیری از سرایت آن به مناطق جدید، نقش مهمی در تقسیم بندی حریق دارند. آنها به گونه ای طراحی شده اند که گرما را به جای هدایت گرما جذب کنند و وقتی در معرض دماهای بالا قرار می گیرند سرد نمی شوند. اگر آتش سوزی در یک محفظه خاص رخ دهد، یکپارچگی آتش و عایق بودن محفظه اطراف کمک می کند تا دماهای بالا و دود در منطقه خاص محدود شود. به آن مانند محفظه های ضد آب در یک کشتی مدرن فکر کنید. با طراحی مناسب، آتش سوزی در یک منطقه در آن منطقه باقی می ماند، درست مانند آب سیل که در بدنه کشتی رخنه می کند.

رنگ متورم بر روی تیرهای نگهدارنده فولادی به عنوان روش دیگری برای سیستم اعلام و اطفا حریق  از سازه های نگهدارنده مهم در برابر آسیب حرارت و آتش استفاده می شود. این نوع خاص از رنگ در دمای بیش از 500 درجه سانتیگراد منبسط می شود. این یک لایه محافظ جدید به فولاد اضافه می کند و قرار گرفتن در معرض گرما را به حداقل می رساند و تخریب آن را به تاخیر می اندازد. پوشش‌های شعله‌ور می‌توانند تا دو ساعت در برابر حرارت بالا مقاومت کنند، که می‌تواند به معنای تفاوت بین تخلیه ایمن و یک فاجعه غم‌انگیز باشد.

تنها هدف یک سیستم اعلام و اطفا حریق ، خاموش کردن یا سرکوب آتش در سریع ترین زمان ممکن است. یک سیستم اطفاء حریق برای خاموش کردن آتش از طریق استفاده از یک عامل اطفاء حریق مانند آب، فوم یا عوامل شیمیایی ساخته شده است. این سیستم‌ها معمولاً با اجزایی طراحی می‌شوند تا عواملی مانند گرمای شدید، دود یا آتش را شناسایی کنند تا واکنش ایجاد کنند. سیستم تشخیص حریق الکترونیکی به یک سیستم هشدار متصل شده است که به شما هشدار می دهد در صورت شناسایی حریق و اقدامات لازم برای مهار آتش را آغاز می کند. در مقابل، سیستم های غیر الکترونیکی سیستم اعلام و اطفا حریق را بدون اطلاع رسانی فعال و مستقر می کنند. اکثر سیستم های اطفاء حریق پس از تشخیص و/یا هشدار به طور خودکار عامل اطفاء حریق را رها می کنند تا آتش را خاموش کنند. از طرف دیگر، برخی از سیستم های اطفاء حریق به شخصی نیاز دارند که به صورت دستی یک سرکوب کننده را آزاد کند.

یک سیستم رهاسازی غیرمستقیم از لوله های تشخیص حساس به حرارت و شعله به عنوان دستگاه تشخیص آتش و فعال سازی سیستم استفاده می کند، نه به عنوان یک لوله تخلیه. خود لوله زمانی که در معرض حرارت یا شعله زیاد قرار می گیرد پاره می شود و فشار آزاد می شود و باعث فعال شدن شیر غیر مستقیم می شود. شیر جریان عامل سرکوب کننده را به درگاه های خروجی بزرگتر منحرف می کند. یک سیستم آزادسازی مستقیم از لوله های حساس به حرارت و شعله به عنوان یک دستگاه تشخیص و برای تحویل تخریب  کننده استفاده می کند. در حین آتش سوزی، نزدیک ترین قسمت لوله به نقطه ای که بیشترین گرما یا آتش سوزی در آن تشخیص داده می شود، لوله پاره می شود و سوراخی ایجاد می کند. عامل سرکوب کننده سیستم اعلام و اطفا حریق  از طریق این سوراخ آزاد می شود. سیستم‌های آزادسازی مستقیم برای محافظت از باکس الکتریکی توصیه می‌شوند در حالی که سیستم‌های آزادسازی غیرمستقیم اغلب برای محافظت از تجهیزات با ارزش بالا مانند وسایل نقلیه و ماشین‌های CNC مناسب‌تر هستند.