نظر: زمان آن فرا رسیده است که اذعان کنیم که اتانول بنزین به وعده های خود عمل نکرده است (به جز کشاورزان)

RFS که در نتیجه حملات 11 سپتامبر 2001 تصویب شد، قول داد امنیت انرژی را بهبود بخشد، انتشار کربن را کاهش دهد و درآمد را برای مناطق روستایی آمریکا افزایش دهد. این برنامه مطمئناً سود بخش هایی از صنعت کشاورزی را افزایش داده است، اما فکر نمی کنم به سایر وعده های خود عمل کرده باشد. در واقع، تحقیقات برخی از دانشمندان، از جمله خود من، نشان داده است که استفاده از سوخت های زیستی تا کنون باعث افزایش و نه کاهش انتشار CO2 شده است.

این قانون هدفی را برای تولید و استفاده از 36 میلیارد گالن سوخت زیستی تا سال 2022 به عنوان بخشی از حدود 200 میلیارد گالن سوخت موتوری که وسایل نقلیه موتوری آمریکایی هر سال می سوزانند تعیین می کند. تا سال 2019، رانندگان تنها 20 میلیارد گالن سوخت های تجدیدپذیر در سال استفاده می کردند - عمدتاً اتانول ذرت و بیودیزل سویا. استفاده در سال 2020 به دلیل همه گیری و همچنین مصرف بیشتر انرژی کاهش یافت. اگرچه محاسبه سال 2021 هنوز کامل نشده است، اما این برنامه با هدف 36 میلیارد گالن فاصله دارد.

من معتقدم زمان لغو RFS یا حداقل کاهش قابل توجه آن فرا رسیده است.

سود بیشتر برای بسیاری از کشاورزان

بارزترین موفقیت RFS افزایش درآمد کشاورزان ذرت و سویا و شرکت های کشاورزی مرتبط است. همچنین صنعت سوخت زیستی داخلی قابل توجهی ایجاد کرده است.

انجمن سوخت های تجدیدپذیر، یک گروه تجاری برای صنعت سوخت های زیستی، تخمین می زند که RFS در سال های اخیر بیش از 300000 شغل ایجاد کرده است. دو سوم این مشاغل در بزرگترین ایالت های تولید کننده اتانول هستند: آیووا، نبراسکا، ایلینوی، مینه سوتا، ایندیانا و داکوتای جنوبی. با توجه به نقش کلیدی آیووا در انتخابات مقدماتی ریاست جمهوری، اکثر سیاستمداران با جاه طلبی های ملی پذیرفتن سوخت های زیستی را منطقی می دانند.

RFS مقدار کمی نفت را جایگزین می کند و بخشی از درآمد خود را از صنعت نفت به تجارت کشاورزی منتقل می کند. با این وجود، سهم سوخت‌های زیستی در امنیت انرژی ایالات متحده در مقایسه با مزایای افزایش تولید نفت داخلی از طریق شکست هیدرولیکی - که البته آسیب‌های جدی خود را به محیط‌زیست وارد می‌کند، در حال محو شدن است. و استفاده از اتانول در سوخت خطرات دیگری از جمله آسیب به موتورهای کوچک و انتشار بیشتر از بخارات سوخت را به همراه دارد.

برای مصرف کنندگان، استفاده از سوخت های زیستی تأثیر متفاوت اما عموماً کمی بر قیمت پمپ دارد. سیاست سوخت های تجدیدپذیر تاثیر کمی بر بازار جهانی نفت دارد، جایی که اثرات دستور بر سوخت های زیستی در سطح پنی با نوسانات نفت در سطح دلار همخوانی ندارد.

سوخت های زیستی کربن خنثی نیستند

این ایده که سوخت های زیستی برای محیط زیست خوب هستند، بر این فرض استوار است که ذاتاً کربن خنثی هستند - به این معنی که CO2 آزاد شده از احتراق سوخت های زیستی به طور کامل توسط CO2 جذب شده توسط مواد خام مانند ذرت و سویا جبران می شود. رشد. این فرض در مدل های کامپیوتری مورد استفاده برای ارزیابی سوخت کدگذاری شده است.

چنین مدل‌سازی‌هایی که منجر به تصویب RFS شد، کاهش کمی CO2 را برای اتانول ذرت و بیودیزل سویا نشان داد. او وعده داد که مزایای بیشتری نسبت به اتانول سلولزی دارد، نوع پیچیده‌تری از سوخت زیستی که از منابع غیرغذایی مانند بقایای گیاهی و محصولات انرژی‌زا مانند بید و خار ساخته می‌شود.

اما تحقیقات بعدی نشان می دهد که سوخت های زیستی در واقع کربن خنثی نیستند. تصحیح این خطا با ارزیابی تغییرات واقعی در ترسیب کربن در محصولات کشاورزی نشان می دهد که استفاده از سوخت های زیستی باعث افزایش انتشار CO2 شده است.

یکی از عوامل مهم این است که تولید سوخت زیستی تغییر کاربری زمین را تشدید می کند. از آنجایی که محصولات زراعی از مصرف انسانی و دام برای تولید سوخت منحرف می شوند، زمین های کشاورزی اضافی برای جبران نیاز است. این بدان معناست که جنگل‌ها قطع می‌شوند و دشت‌ها برای حفر هکتارهای جدید برای تولید محصولات کشاورزی شخم می‌زنند و باعث انتشار بسیار زیاد CO2 می‌شوند.

گسترش زمین های کشاورزی برای تولید سوخت زیستی از جهات دیگر برای محیط زیست نیز مضر است. مطالعات نشان می دهد که فراوانی و تنوع گیاهان و جانوران در سراسر جهان را کاهش داده است. در ایالات متحده، اثرات نامطلوب دیگری مانند رواناب مواد مغذی و آلودگی آب را بر کشاورزی صنعتی تشدید کرده است. شکست اتانول سلولزی

هنگامی که کنگره در سال 2007 اختیار سوخت های زیستی را گسترش داد، یک عامل کلیدی که قانونگذاران خارج از غرب میانه را بر آن داشت تا از آن حمایت کنند، این باور بود که نسل بعدی اتانول سلولزی مزایای زیست محیطی، انرژی و اقتصادی بیشتری را به همراه خواهد داشت. طرفداران سوخت های زیستی می گویند که سوخت های سلولزی در آستانه تجاری شدن هستند.

تقریباً 15 سال بعد، با وجود دستور و میلیاردها دلار حمایت فدرال، اتانول سلولزی شکست خورده است. مجموع تولید سوخت‌های زیستی سلولزی مایع اخیراً حدود 10 میلیون گالن در سال بوده است - بخش کوچکی از 16 میلیارد گالنی که RFS برای تولید در سال 2022 درخواست می‌کند.

از نظر زیست محیطی، من تخریب سلولز را یک تسکین می دانم. اگر این فناوری موفق شود، من معتقدم که احتمالاً باعث گسترش جهانی تهاجمی‌تر کشاورزی صنعتی می‌شود - مزارع بزرگی که فقط یک یا دو محصول کشت می‌کنند و متکی به روش‌های بسیار مکانیزه با استفاده فشرده از کودهای شیمیایی و آفت‌کش‌ها هستند. بخشی از این خطر همچنان باقی می ماند زیرا پالایشگاه های نفت در تولید بیودیزل سرمایه گذاری می کنند و تولیدکنندگان تأسیسات اتانول ذرت را برای تولید سوخت زیست واکنشی اصلاح می کنند.

امروزه بیشتر سوخت های زیستی از محصولاتی مانند ذرت و سویا تولید می شود که برای غذا و خوراک نیز استفاده می شود. بازارهای جهانی برای مواد اولیه اولیه ارتباط نزدیکی با یکدیگر دارند، بنابراین افزایش تقاضا برای سوخت های زیستی قیمت های جهانی را افزایش می دهد.

این فشار قیمت باعث تشدید جنگل زدایی و غصب زمین در مکان هایی از برزیل تا تایلند می شود. به این ترتیب، استاندارد سوخت تجدیدپذیر جابجایی جوامع محلی، تخریب زمین‌های زغال سنگ نارس و آسیب‌های مشابه در مرزهای کشاورزی در سراسر جهان، عمدتاً در کشورهای در حال توسعه را دشوارتر می‌کند.

برخی از محققان دریافته اند که اثرات نامطلوب تولید سوخت زیستی بر کاربری زمین، قیمت محصولات و آب و هوا بسیار کمتر از آنچه قبلاً انتظار می رفت است. با این حال، عدم قطعیت های پیرامون تغییر کاربری زمین و اثرات خالص بر انتشار CO2 بسیار زیاد است. بررسی مدل‌سازی پیچیده بازارهای کالایی مرتبط با سوخت زیستی و استفاده از زمین غیرممکن است زیرا اثرات آن را در سراسر جهان و در آینده تعمیم می‌دهد.

به جای سوخت های زیستی، راه بسیار بهتری برای مقابله با انتشار CO2 مربوط به حمل و نقل، بهبود کارایی، به ویژه افزایش مصرف سوخت خودروهای بنزینی است، در حالی که خودروهای الکتریکی همچنان به پیشرفت خود ادامه می دهند.

مدفوع با دو پای ضعیف

از 16 سال RFS چه نتیجه ای می توانیم بگیریم؟ همانطور که من می بینم، دو مورد از سه پایه سیاسی او اکنون کاملاً مردد هستند: منطق او برای امنیت انرژی تا حد زیادی بحث برانگیز است، و منطق او برای آب و هوا نادرست است.

با این حال، منافع کلیدی کشاورزی به شدت از این برنامه حمایت می کنند و ممکن است بتوانند به طور نامحدود از آن حمایت کنند. در واقع، همانطور که برخی از مفسران اشاره کرده اند، دستور سوخت های زیستی به یکی دیگر از حقوق تجارت کشاورزی تبدیل شده است. مالیات دهندگان احتمالاً باید برای معامله لغو RFS هزینه گزافی بپردازند. به نام سیاره، این هزینه ای است که ارزش پرداخت آن را دارد.

جان دی سیکو استاد افتخاری پژوهش در دانشگاه میشیگان در آن آربور است. این اولین بار توسط The Conversation منتشر شد - "حکم ایالات متحده برای سوخت های زیستی به کشاورزان کمک می کند، اما برای امنیت انرژی و آسیب های زیست محیطی کم است."