چه govts نیاز به یادگیری از Covid-19 بحران

بهداشت عمومی شده است هرگز مورد بحث در عمومی و یا استفاده شده است انتخابات زمین در هر یک از انتخابات ملی.

توسط Martand جها

یکی از درس های است که دولت ها در سراسر جهان باید از ادامه Covid-19 همه گیر است و به تمرکز بیشتر بر بهداشت و درمان. بسیاری از کشورها به ویژه در جهان سوم شده اند prioritising بهداشت و درمان کافی است. بنابراین, بهداشت و درمان, بودجه تشکیل یک درصد بسیار کم از یک کشور به طور کلی تولید ناخالص داخلی.

آن را نمی خواهد به اشتباه می گویند که تا به حال سلامت است 'low key' امر در سراسر کشور ، اگر چه سلامت و امنیت به منزله یکی از جنبه های اساسی زندگی انسان, آن را هنوز هم نمی کردم محبوب تجدید نظر در آن انتخابات برنده و یا از دست رفته بر خلاف مسائل مانند دفاع و امنیت ملی که در انتخابات برنده شد و از دست داد. مثلا هند که بزرگترین دموکراسی در جهان با بیش از 1.3 میلیارد نفر از مردم سوال بهداشت عمومی شده است هرگز مورد بحث در عمومی و یا استفاده شده است انتخابات زمین در هر یک از انتخابات ملی.

این نشان می دهد چقدر اهمیت داده شده است به بهداشت و درمان–آن را به منزله 2 ٪ از هند تولید ناخالص داخلی. نسبتا دفاع از بودجه این سال است که پنج برابر بیشتر از بودجه سلامت. به همین دلیل بهداشت و درمان نمی کردم محبوب تجدید نظر است که تا به حال ملت نمی آمد در سراسر یک وضعیت که در آن سلامت جامعه تا این حد وابسته به بهداشت فردی. در حال حاضر با بیش از 100 ، 000 مرگ و میر و نزدیک به دو میلیون نفر آلوده به این بیماری همه گیر تحت فشار قرار دادند تا سیستم بهداشت و درمان به محدودیت.

دلیل این است که از دو چیز است: یکی مقیاس همه گیر و مرگ و مير و دوم عدم آمادگی سیستم های بهداشتی برای مقابله با چنین وضعیتی است. در حال حاضر اگر سیستم بهداشت و درمان بودند بهتر آماده و دست نخورده وجود دارد هیچ شکی نیست که این مقیاس از همه گیر شده است می تواند محدود. اگر به اندازه کافی تست انجام شد کسانی که آلوده شده اند می تواند جدا شده بسیار زودتر.

همه این است که در گذشته است. اما آینده هنوز هم می تواند ذخیره شود. که دولت ها باید شروع به دنبال در بهداشت و درمان به عنوان یک اولویت بالا' منطقه بسیار شبیه امنیت ملی و دفاع. این به این معنی افزایش تخصیص به بهداشت و درمان و بهداشت و درمان عمومی سیستم های قوی تر. دولت همچنین باید شروع به توجه به بهداشت و درمان به عنوان یک "مسئله امنیت" و نه فقط یک "موضوع سلامت'.

آنچه در آن به معنی این است که دولت ها در سراسر جهان باید درک کنند که سلامت و امنیت انسانی به طور مستقیم مربوط به هر یک از دیگر. ناسالم فرد یا جامعه را جامعه ناامن در مورد حال و آینده است. این امر به نوبه خود خطور امنیت ملی از همه از جمله سازمان ملل به دلیل نا امنی جامعه نمی تواند یک دست نخورده امنیت ملی است. این هم دلیل هزینه های بهداشت و درمان در کشورهای توسعه یافته بسیار بالاتر است.

امروز زمانی که آمریکا چین انگلستان فرانسه و غیره که صرف بیشتر بر بهداشت و درمان از دیگر کشورهای در حال مواجهه با یک بحران می تواند به خوبی درک چقدر بد می تواند وضعیت شده اند اگر شیوع بیماری در جهان سوم که در آن اکثریت جهانی فقیر زندگی می کنند با کمی و یا بدون دسترسی به مراقبت های بهداشتی. وضعیت را بسیار بدتر است.

در یک پست-Covid جهانی سلامت باید تبدیل به یک مسئله سیاسی در سراسر کشور در انتخابات که در حال مبارزه کرد زیرا تنها پس از آن سیاسی و مسئولیت پذیری می تواند برای کسانی که در قدرت را به سیستم بهداشت و درمان قوی است. همچنین بیماری های عفونی باید دیده می شود به عنوان یک تهدید امنیت ملی و تهدید باید مورد بحث در جزئیات.
به دلیل بیماری مانند Covid-19 برخواهد داشت خطر فوری برای بقای توده بنابراین مراقبت های بهداشتی باید strategised در جای پای جنگ با کمک پزشکان و کادر درمانی نیروی انتظامی, سازمان های غیر دولتی رسانه ها و بزرگتر جامعه مدنی است.

در حال حاضر بسیاری از دولت ها را همه گیر اقدام قصد دارد به عنوان بخشی از امنیت ملی برنامه ریزی برای مقابله با بحران, اما آنها دائمی نیست. این نیاز در حال حاضر است که برای قرار دادن دائمی ساختارهای نهادی در محل برای نگه داشتن یک چک در چنین بیماری است. بالای کادر پزشکی و مقامات نیاز به یک صندلی در امنیت ملی شوراهای یا موسسات به طور یکسان در سراسر کشور ،

دولت باید به دنبال 'securitising' بخش بهداشت و درمان به طور دائم. این امر نیاز دولت به بیرون آمدن با قوانین جدید و اجرای اقدامات سختگیرانه مانند پوشیدن ماسک با استفاده از sanitisers اجتناب از ازدحام در اماکن عمومی به طور دائم. پست Covid-19 سازمان ملل نمی تواند به بازگشت به 'عادی'. جوامع نیاز به انطباق با سرعت به تابع هموار.

نویسنده ارشد پژوهشکده بین المللی مطالعات JNU. دیدگاه شخصی