نظر: چگونه صنایع خودروسازی و نفت 100 سال است که می‌دانند گاز سرب چقدر کشنده است، اما همچنان آن را می‌فروشند.

100 سال از این روز کلیدی در توسعه بنزین سرب می گذرد. من به عنوان مورخ رسانه و محیط زیست، این سالگرد را زمانی برای تأمل در نقش حامیان سلامت عمومی و روزنامه نگاران محیط زیست در جلوگیری از یک تراژدی سود محور می دانم.

سرب و مرگ

تا اوایل دهه 1920، خطرات سرب به خوبی شناخته شده بود - حتی چارلز دیکنز و بنجامین فرانکلین در مورد خطرات مسمومیت با سرب نوشتند.

وقتی جنرال موتورز شروع به فروش بنزین سرب کرد، کارشناسان بهداشت عمومی تصمیم او را زیر سوال بردند. یکی سرب را تهدیدی جدی برای سلامت عمومی نامید و دیگری سرب تترااتیل غلیظ را سمی "مضر و خزنده" نامید.

جنرال موتورز و استاندارد اویل XOM، -0.66٪ اخطارها را تا فاجعه اکتبر 1924 حذف کردند. دو دوجین کارگر در پالایشگاهی در Bayway، نیوجرسی، مسمومیت شدید با سرب را در اثر یک فرآیند GM با طراحی ضعیف دریافت کردند. آنها ابتدا سرگردان شدند، سپس از عصبانیت دیوانه وار فوران کردند و به خنده هیستریک منفجر شدند. خیلی ها را مجبور کردند جلیقه های تنگ بپوشند. شش نفر فوت کردند و بقیه در بیمارستان بستری شدند. تقریباً در همان زمان، 11 کارگر دیگر در DDهای مشابه GM و DuPont کشته شدند و دهها نفر دیگر از کار افتادند. -0.14٪ گیاهان در ایالات متحده

مبارزه با رسانه ها

نگرش صنعت خودرو و گاز به رسانه ها از همان ابتدا خصمانه بوده است. در اولین کنفرانس مطبوعاتی استاندارد اویل در مورد فاجعه اتیل در سال 1924، سخنگویی گفت که نمی‌داند چه اتفاقی افتاده است و در عین حال به رسانه‌ها توصیه می‌کرد که «هیچ چیزی در مورد این موضوع به نفع عموم گفته نشود».

در ماه‌های پس از این رویداد، حقایق بیشتری ظاهر شد و در بهار 1925، پوشش‌های عمیقی در روزنامه‌ها ظاهر شد و مشکل را به عنوان سلامت عمومی در مقابل پیشرفت صنعتی بیان کرد.

آ دنیای نیویورک در این مقاله از یاندل هندرسون، کارشناس جنگ گازی دانشگاه ییل و توماس میج، محقق سرب تترااتیل جنرال موتورز، پرسیده شد که آیا بنزین سرب باعث مسمومیت مردم می شود یا خیر. میدلی در مورد نگرانی های بهداشت عمومی شوخی کرد و به دروغ اصرار داشت که بنزین سرب تنها راه افزایش ظرفیت سوخت است. هندرسون برای نشان دادن اثرات منفی سوخت سرب تخمین زد که سالانه 30 تن سرب در باران غبارآلود خیابان پنجم نیویورک می بارد.

نمایندگان صنعت از این پوشش خشمگین شدند. تاریخچه روابط عمومی جنرال موتورز از سال 1948 به نام نیویورک ورلد پوشش "کمپین تبلیغاتی علیه فروش عمومی بنزین حاوی ترکیب ضد ضربه این شرکت". جنرال موتورز همچنین ادعا می کند که رسانه ها گاز سرب را "گاز دیوانه" نامیده اند، در حالی که در واقع خود کارگران آن را چنین نامیده اند.

تلاش برای تنظیم

در ماه مه 1925، خدمات بهداشت عمومی ایالات متحده از GM، استاندارد اویل و دانشمندان بهداشت عمومی خواست تا در یک جلسه عمومی در مورد بنزین سرب در واشنگتن شرکت کنند. به گفته جنرال موتورز و استاندارد، مشکل مربوط به ایمنی پالایشگاه است نه سلامت عمومی. فرانک هاوارد از استاندارد اویل ادعا می کند که سرب تترااتیل بیش از 1000 به 1 در بنزین رقیق می شود و بنابراین برای افراد عادی خطری ایجاد نمی کند.

دانشمندان بهداشت عمومی نیاز به بنزین سرب دار را به چالش کشیده اند. آلیس همیلتون، پزشک دانشگاه هاروارد، گفت: "هزاران چیز بهتر از سرب در بنزین وجود دارد." و حق با او بود. در آن زمان جایگزین های شناخته شده زیادی وجود داشت و حتی برخی از آنها توسط جنرال موتورز به ثبت رسیده بود. اما هیچ کس در مطبوعات نمی دانست که چگونه می تواند این اطلاعات را پیدا کند، و سرویس بهداشت عمومی، تحت فشار صنایع خودروسازی و نفت، دومین روز جلسات عمومی را برای بحث در مورد افزودنی های ایمن تر بنزین مانند اتانول، کربنیل آهن و اصلاح کاتالیزوری لغو کرد.

تا سال 1926، خدمات بهداشت عمومی اعلام کرد که آنها "هیچ دلیل موجهی" برای ممنوعیت بنزین سرب دار ندارند، اگرچه یادداشت های داخلی شکایت داشتند که مطالعه آنها "نیمه پخته" است.

افزایش و کاهش بنزین سرب دار

بنزین سرب همچنان بر بازارهای سوخت در سراسر جهان تسلط داشت. محققان تخمین زده‌اند که دهه‌ها سوزاندن بنزین سرب‌دار باعث مرگ زودرس میلیون‌ها نفر، کاهش شدید سطح IQ و بسیاری دیگر از مشکلات اجتماعی مرتبط شده است.

در دهه 1960 و 1970، پرونده بهداشت عمومی علیه بنزین سرب دوباره ظاهر شد. کلر کامرون پترسون، ژئوشیمی‌دان مؤسسه فناوری کالیفرنیا، اندازه‌گیری ایزوتوپ‌های سرب را در آزمایشگاه خود دشوار می‌دانست زیرا سرب بنزین در همه جا وجود داشت و نمونه‌های او دائماً آلوده بودند. پترسون اولین "اتاق تمیز" را برای ادامه کار ایزوتوپی خود ایجاد کرد، اما همچنین در سال 1965 مقاله ای با عنوان "محیط زیست انسان سرب آلوده و طبیعی" منتشر کرد و گفت که شهروندان آمریکایی به طور متوسط ​​در معرض توهین های شدید مزمن سرب قرار می گیرند.

در همان زمان، در دهه 1970، آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده تصمیم گرفت که بنزین سربدار باید در نهایت حذف شود، زیرا باعث مسدود شدن کاتالیزورهای خودرو می شود و منجر به آلودگی بیشتر هوا می شود. تولیدکنندگان پیشرو بنزین اعتراض کردند، اما اعتراضات توسط دادگاه تجدیدنظر رد شد.

نگرانی‌های مربوط به سلامت عمومی در دهه‌های 1970 و 1980 زمانی که متخصص اطفال دانشگاه پیتسبورگ، هربرت نیدلمن، مطالعاتی را انجام داد که سطوح بالای سرب را در کودکان با ضریب هوشی پایین و سایر مشکلات رشدی مرتبط می‌کند، ادامه یافت. هم پترسون و هم نیدلمن با حملات چریکی شدیدی از سوی صنایع پیشرو مواجه شده اند که ادعا می کند تحقیقات آنها تقلبی است.

زمانی که در سال 1996 ایالات متحده رسماً فروش بنزین سرب دار را به دلایل بهداشت عمومی ممنوع کرد، هر دو در نهایت توجیه شدند. اروپا در دهه 2000 در رتبه بعدی قرار داشت و پس از آن کشورهای در حال توسعه قرار داشتند. در آگوست 2021، آخرین کشور جهان که گاز سرب می‌فروشد، الجزایر آن را ممنوع کرد.

یک قرن بنزین سرب جان میلیون ها نفر را گرفته است و تا به امروز خاک بسیاری از شهرها از نیواورلئان تا لندن را سمی می کند.

تاریخچه بنزین سرب دار یک مثال عملی از این است که چگونه تصمیمات با هدف سودآوری صنعت - زمانی که با موفقیت به چالش کشیده نمی شوند و تنظیم نمی شوند - می توانند آسیب جدی و طولانی مدت داشته باشند. رهبران فردی در بهداشت عمومی و پوشش رسانه ای قوی از مسائل بهداشتی و زیست محیطی برای مقابله با این خطرات مورد نیاز است.

بیل کواریک استاد ارتباطات در دانشگاه رادفورد است.

این نظر در ابتدا توسط The Conversation: A Century of Tragedy: چگونه صنایع خودرو و گاز در مورد خطرات سلامتی سوخت سرب می دانستند اما هنوز آن را در 100 سال فروخته است منتشر شده است.